Pčelarstvo se praktikuje u svim zemljama EU i karakteriše ga raznovrsnost uslova proizvodnje, prinosa i pčelarske prakse. Članice EU sa najvećom proizvodnjom meda (Rumunija, Španija, Mađarska, Nemačka, Italija, Grčka, Francuska i Poljska) nalaze se uglavnom u južnom delu Evropske unije gde su klimatski uslovi povoljniji za pčelarstvo. Uprkos tome što je drugi najveći proizvođač meda u svetu, EU je neto uvoznik meda, jer domaća proizvodnja pokriva samo oko 60% potrošnje. Glavni dobavljač meda koji se uvozi u EU je Kina, a slede Ukrajina i zemlje Latinske Amerike.
Prema Evropskoj komisiji, med je na listi TOP 10 proizvoda koji su najviše izloženi riziku od prevare u hrani. Komisija Codex Alimentarius je postavila standard za med kako bi zaštitila zdravlje potrošača i obezbedila poštenu trgovinsku praksu. Najčešći postupci su dodavanje šećera i pogrešno označeno geografsko poreklo..
Prevara sa medom ima različite oblike – multi-cvetna naspram jednog izvora, razblaživanje šećerom i dodavanje sirupa.
Direktno falsifikovanje meda podrazumeva direktno mešanje meda sa industrijskim šećernim sirupom. Indirektno falsifikovanje meda podrazumeva hranjenje pčela industrijskim šećernim sirupom. U slučaju indirektnog falsifikovanja, dodatkom šećernih sirupa u košnice pčele pretvaraju industrijski šećerni sirup u „med“. Ovu vrstu falsifikovanja meda je teže otkriti. To se postiže dodavanjem šećernih sirupa da bi se povećala zapremina ili paša pre vremena, a zatim veštačkim sušenjem u velikim „fabrikama meda“, kako bi se skratili vreme i troškovi. U svim slučajevima, konačni proizvod je daleko inferioran od onoga što potrošači misle da kupuju, kao i od pravne definicije meda u EU.