Kokos se uzgaja u različitim regionima širom sveta. Indonezija ima najveću svetsku proizvodnju, a slede Filipini i Indija. Navedeno je da ove tri zemlje u 2018. čine oko 78% globalne proizvodnje kokosa, dok 12 drugih zemalja čini preostalih 22%. Južna Amerika i Azija su navodno činile preko 90% svetske potrošnje do 2018. Evropska prodaja kokosove vode će verovatno porasti sa niske osnovne vrednosti. Zaista, poslednjih godina došlo je do dramatičnog povećanja u Velikoj Britaniji i globalne potražnje za kokosovom vodom zbog njenog poznatog potencijala kao sportskog napitka i prirodnog izotoničnog pića. U 2016. godini, oko 45% količine kokosove vode u Velikoj Britaniji potiče iz Tajlanda.

Povećanje njegove potrošnje i potencijal za varijacije u sastavu u komercijalnim proizvodima čini neophodnim pregled mogućih problema koji mogu nastati u potvrđivanju autentičnosti i prenosivosti uzoraka dostavljenih na ispitivanje. U nedavnom britanskom nadzoru uvezenih proizvoda opisanih kao kokosova voda, otkriveno je da 60% (7 od 12 uzoraka) sadrži dodatni šećer iako je veličina uzorka bila mala, a neki od umešanih vlasnika brendova doveli su u pitanje analitičku proceduru.

Analiza masene spektrometrije odnosa stabilnih izotopa (IRMS) je moćan pristup autentifikaciji koji se široko primenjuje za istraživanja autentičnosti i geografskog porekla. Konkretno, ugljenični IRMS je dragocen u otkrivanju egzogenih šećera. Većina biljaka se može klasifikovati prema njihovim fotosintetskim ciklusima kao C3 ili C4 u zavisnosti od broja atoma ugljenika u prvim formiranim molekulima. Odgovorni enzimi izazivaju obogaćivanje ¹³C u različitoj meri, obezbeđujući sredstvo za razlikovanje biljnih proizvoda C3, kao što je kokosova voda od C4 biljnih proizvoda, kao što su šećer od šećerne trske i kukuruzni sirupi. 

Rešenje za testiranje kokosove vode:

⦾  Detekcija rekonstruisane kokosove vode
⦾ Detrekcija kokosovog koncentrata sa dodatkom vode 
⦾  Detekcija dodatka C3 ili C4 šećera